Czesław Sikorski ukończył studia i uzyskał tytuł magistra w 1966 r. na kierunku ekonomika przemysłu na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Bezpośrednio po studiach, z dniem 1 czerwca 1966 r., rozpoczął pracę w Katedrze Ekonomiki i Organizacji Pracy na stanowisku asystenta stażysty. Na początku swojej pracy naukowej Czesław Sikorski zajął się problemami metodologii zarządzania, ze szczególnym uwzględnieniem reorganizacji i usprawnień organizacyjnych. Zainteresowania te zaowocowały pracą doktorską pt. Długość okresu realizacji usprawnienia, napisaną pod kierunkiem naukowym prof. dra hab. Witolda Kieżuna i obronioną na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ w 1972 r. Dysertacja ta została wyróżniona Nagrodą Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego w 1973 r., a w 1975 r. opublikowana przez Wydawnictwo PWN pt. Reorganizacja a usprawnienie. Problem czasu realizacji usprawnienia. Warty podkreślenia jest fakt, że zaprezentowany w tej książce model procesu reorganizacji zyskał w tym czasie dużą popularność w środowisku naukowym dyscypliny zarządzania.
Po uzyskaniu stopnia doktora zainteresowania badawcze Czesława Sikorskiego w dalszym ciągu koncentrowały się na problematyce zmian organizacyjnych. Prowadzone przez niego w tym okresie badania obejmowały analizę przyczyn trudności w asymilacji zmian w systemie organizacyjnym, w szczególności tych dotyczących struktur organizacyjnych i społecznych aspektów funkcjonowania organizacji. Wynikiem tych zainteresowań stała się rozprawa habilitacyjna pt. Procesy asymilacji zmian w strukturze organizacyjnej instytucji, wydana przez Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego w 1980 r. Kolokwium habilitacyjne odbyło się na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym UŁ w styczniu 1981 r. W tym samym roku Centralna Komisja Kwalifikacyjna zatwierdziła stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych w zakresie organizacji i zarządzania. Kontynuując swój rozwój naukowy, Czesław Sikorski skoncentrował się na społecznych aspektach zarządzania, a w szczególności na problemie kultury organizacyjnej, który był wówczas nowy i zupełnie pomijany w Polsce. Także w literaturze światowej opisywane były wówczas dopiero pierwsze próby wykorzystania pojęć i koncepcji antropologii kulturowej w badaniach realizowanych w obszarze zarządzania. Artykuł Sikorskiego pt. Kultura organizacyjna, opublikowany w „Problemach Organizacji” w 1980 r., zapoczątkował szybki wzrost zainteresowania tą problematyką wśród polskich autorów. Kontynuacją popularyzacji tej problematyki była książka pt. Sztuka kierowania. Szkice o kulturze organizacyjnej, wydana w 1986 r. przez Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych. Najbardziej dojrzałym i kompletnym opracowaniem Czesława Sikorskiego na temat kultury organizacyjnej była książka pt. Kultura organizacyjna w instytucji, która ukazała się w 1990 r., prezentująca jego dotychczasowy dorobek naukowy w tej dziedzinie, własne przemyślenia i koncepcje oraz wyniki przeprowadzonych badań empirycznych. W późniejszym okresie Profesor poświęcił wyłącznie problematyce kultury organizacyjnej jeszcze dwie książki: Kultura organizacyjna (Warszawa, pierwsze wydanie w 2002 r., a drugie, poprawione, w 2006 r.) oraz Kształtowanie kultury organizacyjnej. Filozofia, strategie, metody (Łódź 2009). Wszystkie te opracowania są wciąż często cytowane w literaturze krajowej.
Ukoronowaniem kolejnego etapu rozwoju naukowego i zainteresowań badawczych Czesława Sikorskiego była książka pt. Projektowanie i rozwój organizacji instytucji wydana w 1988 r. Ta właśnie publikacja przedstawiona była jako „profesorska” w załączeniu do wniosku Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ o nadanie tytułu profesora, który otrzymał w 1991 r.
W swoich dalszych badaniach naukowych i opracowaniach prof. Sikorski problematykę kultury organizacyjnej łączył z wybranymi innymi problemami zarządzania. Efektem tych zainteresowań stały się opracowania dotyczące kultury organizacyjnej profesjonalizmu, co znalazło wyraz w publikacji pt. Profesjonalizm. Filozofia zarządzania nowoczesnym przedsiębiorstwem (Warszawa 1995), a także z zakresu etyki profesjonalizmu przeciwstawionej populistycznej kulturze organizacyjnej, której niebezpieczne wpływy stały się coraz bardziej widoczne zarówno w organizacji, jak i w życiu społecznym. Problemowi temu poświęcona została książka pt. Drogi do sukcesu. Profesjonalizm kontra populistyczna kultura organizacyjna (Warszawa 2007).
Pobyt na University of Maryland w USA w 1996 r., wyniki własnych badań empirycznych oraz problemy polskiej transformacji ustrojowej zainspirowały Profesora do analizy skutków rewolucji informacyjnej i globalizacji w zarządzaniu organizacjami. W rezultacie tych zainteresowań badawczych powstała książka pt. Ludzie nowej organizacji. Wzory kultury organizacyjnej wysokiej tolerancji niepewności (Łódź 1998). Na podstawie tej publikacji przygotowany został także podręcznik akademicki pt. Zachowania ludzi w organizacji (Warszawa 1999), który cieszył się w Polsce znaczną popularnością i doczekał się dwóch wznowień – w 2001 i 2002 r.
Kolejnym obszarem zainteresowań badawczych prof. Sikorskiego stała się problematyka władzy organizacyjnej, przywództwa i jego kulturowych uwarunkowań. Na podstawie wyników badań empirycznych Profesor napisał monografię pt. Między rynkiem a centralnym planowaniem. Polski kierownik – jaki jest, jaki być powinien (Łódź 1992). Tej problematyce została poświęcona także kolejna publikacja pt. Organizacje bez wodzów. Od przywództwa emocjonalnego do koordynacji demokratycznej (Warszawa 2006). W tej książce Profesor uzasadnił potrzebę odejścia od tradycyjnego modelu przywództwa jako nieprzystosowanego do realiów epoki cywilizacji informacyjnej.
Niemal przez cały okres swojej kariery naukowej prof. Sikorski wykorzystywał wyniki własnych dociekań naukowych do wypowiadania się w sprawach publicznych. Taki charakter ma książka, która została napisana w konwencji publicystyki naukowej, a jej treść odnosi się do bieżących problemów zarządzania zarówno w organizacjach, jak i w państwie, nosząca tytuł: Stereotypy samobójcze. Kulturowe czynniki agresji w życiu społecznym i w organizacji, wydana w 2012 r. W 2016 r. we współautorstwie z dr Jolantą Bieńkowską ukazała się publikacja pt. Ewolucja zarządzania. Dyktat struktury, strategii i kultury, a w 2019 r. książka pt. Mity w zarządzaniu, obie wydane w Łodzi.
Profesor Czesław Sikorski był uczestnikiem 12 konferencji międzynarodowych za granicą i wielu konferencji w kraju, na których prezentował wyniki swoich badań naukowych. Ważnym aspektem jego aktywności międzynarodowej było uczestnictwo w latach 2001–2007 w zespole naukowym TGV, kierowanym przez prof. Claude’a Martina z Uniwersytetu w Grenoble we Francji.
Profesor dr hab. Czesław Sikorski jest autorem 21 książek naukowych, współautorem 12 książek, napisał 126 artykułów naukowych opublikowanych w czasopismach i pracach zbiorowych oraz sześciu skryptów i opracowań dydaktycznych. Jego osiągnięcia naukowe były w przeszłości często nagradzane. Oprócz wspomnianej nagrody ministra, wielokrotnie był wyróżniany nagrodami Rektora UŁ. Otrzymał Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce”, Medal Karola Adamieckiego za zasługi w rozwoju nauki organizacji i zarządzania w Polsce, przyznany przez Towarzystwo Naukowe Organizacji i Kierownictwa oraz Złotą Odznakę Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Profesor był członkiem Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania PAN w latach 1990–1996. Pełnił też szereg funkcji w Uniwersytecie Łódzkim. W latach 1981–1987 był prodziekanem Wydziału Ekonomiczno-Socjologicznego UŁ, a w latach 1996–1999 prodziekanem Wydziału Zarządzania UŁ. W latach 1998–2012 kierował Katedrą Zarządzania UŁ.
Pracę na Uniwersytecie Łódzkim Profesor zakończył 30 września 2023 r.