Profesor Wolfgang Weigand urodził się 10 lipca 1958 r. W latach 1978–1983 odbył studia chemiczne na Uniwersytecie Ludwika Maksymiliana w Monachium. W roku 1986 uzyskał stopień doktora nauk przyrodniczych na podstawie rozprawy przygotowanej pod kierunkiem prof. Wolfganga Becka, znanego specjalisty w zakresie chemii nieorganicznej i koordynacyjnej, uznawanego za jednego z twórców chemii bioorganometalicznej. Kolejne dwa lata (1986–1988) spędził na Politechnice Federalnej w Zurychu (ETHZ), gdzie odbył staż podoktorski w grupie prof. Dietera Seebacha, znanego w międzynarodowym środowisku chemików specjalisty w zakresie chemii organicznej, a w szczególności nowoczesnej syntezy organicznej. Po powrocie do Niemiec przygotował rozprawę habilitacyjną w dziedzinie chemii nieorganicznej, którą złożył na Uniwersytecie w Monachium, gdzie otrzymał stanowisko Privatdozent. Od 1997 r. do chwili obecnej pracuje jako full professor na Uniwersytecie Friedricha Schillera w Jenie (Niemcy). W latach 2001–2004 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Chemii Nieorganicznej i Analitycznej, które objął ponownie w 2019 r. W chwili obecnej uczestniczy w realizacji interdyscyplinarnego projektu Center for Soft Matter (JCSM).
Zainteresowania naukowe prof. Wolfganga Weiganda obejmują wiele obszarów chemii nieorganicznej, organicznej i koordynacyjnej. W kręgu Jego zainteresowań badawczych znajduje się także chemia bionieorganiczna i bioorganometaliczna, ze szczególnym uwzględnieniem metod syntezy i badań strukturalnych modeli centrów aktywnych hydrogenaz, a także bioaktywne kompleksy metali oraz ich zastosowania w terapii antynowotworowej, chemia prebiotyczna, komórki syntetyczne i reakcje fotoindukowane.
Profesor Weigand rozpoczął działalność publikacyjną w 1983 r. i do chwili obecnej zgromadził w swoim dorobku ponad dwieście publikacji oryginalnych i przeglądowych, wśród których znajdują się opracowania o podstawowym znaczeniu dla współczesnej chemii organometalicznej. Szczególnie znane są Jego osiągnięcia w zakresie wykorzystania związków siarkoorganicznych do syntez klasterów żelazowo-siarkowych badanych jako modele centrów aktywnych hydrogenaz. Większość publikacji prof. Wolfganga Weiganda została zamieszczona we wiodących czasopismach fachowych, takich jak: Dalton Transactions, Organometallics, Angewandte Chemie International Edition, Chemical Science, Journal of Physical Chemistry.
Od wielu lat prof. Weigand aktywnie uczestniczy w życiu naukowym własnej uczelni oraz międzynarodowego środowiska naukowego. Wchodzi w skład komitetów redakcyjnych i doradczych kilku czasopism naukowych, m.in. Phosphorus, Sulfur, and Silicon and the Related Elements, Journal of Inorganic Biochemistry oraz Journal of Sulfur Chemistry. Należy do licznych gremiów w towarzystwach naukowych oraz instytucjach finansujących prowadzenie badań, takich jak Komitet Nagrody Victora Grignarda-Georga Wittiga (GDCh), Komitet ds. wymiany Graduate School Scholarship Programme – GSSP (DAAD Erasmus+), Komitet Nagrody Ernst Abbe Vorlesung (Jena) i wielu innych instytucji akademickich. Od dwudziestu lat pełni funkcję Vertrauensdozent w Fundacji Konrada Adenauera (Konrad-Adenauer-Stiftung) oraz od 2017 r. działa jako Liaison Professor w Katholischer Akademischer Ausländer-Dienst (KAAD). W roku 2016 sprawował funkcję przewodniczącego Komitetu Organizacyjnego znanej konferencji międzynarodowej 27th International Symposium on Organic Chemistry of Sulfur (ISOCS-27), organizowanej wspólnie z polskimi chemikami na Uniwersytecie Friedricha Schillera w Jenie. W latach 2008–2010 pełnił funkcję przewodniczącego Oddziału GDCh (German Chemical Society) w Jenie. Za swoją wszechstronną działalność naukową i akademicką prof. Wolfgang Weigand został wyróżniony licznymi stypendiami, odznaczeniami i nagrodami, spośród których należy wymienić: stypendium Studienstiftung des deutschen Volkes (1982–1984), stypendia na staże podoktorskie DFG (1986–1987) oraz Liebig Fellowship of the VCI-FCI (1988–1990). Ponadto jest laureatem szeregu stypendiów naukowych, takich jak: Research Award for Basic Sciences of the Free State of Thuringia (Niemcy, 2003) oraz Visiting Professor na Uniwersytecie Wiedeńskim (1998), Uniwersytecie w Nagoi (2004), Uniwersytecie w Saitamie (2013), a ostatnio Uniwersytecie Paryskim (do wykorzystania w roku 2022).
Oprócz wymienionych osiągnięć naukowych należy podkreślić kontakty prof. W. Weiganda z polskimi placówkami naukowymi, które w pierwszej kolejności dotyczą środowiska łódzkiego. Profesor wielokrotnie wygłaszał wykłady w Łodzi, Warszawie, Opolu i Częstochowie, a także czynnie uczestniczy w realizacji programu współpracy partnerskiej pomiędzy Uniwersytetem Łódzkim oraz Uniwersytetem Friedricha Schillera w Jenie, m.in. jest pełnomocnikiem rektora Uniwersytetu w Jenie ds. współpracy obydwu uczelni. Czynnie uczestniczył w wydarzeniach naukowych organizowanych przez Polskie Towarzystwo Chemiczne. Przykładowo, w listopadzie 2018 r. był wykładowcą na konferencji Advances in Heteroatom Chemistry, organizowanej tradycyjne przez Sekcję Chemii Heteroorganicznej PTChem oraz Oddział PTChem w Łodzi oraz kilkakrotnie brał udział w obradach International Mini-Symposium on Current Problems of Organic Chemistry, organizowanych cyklicznie na Wydziale Chemii UŁ. W chwili obecnej, wspólnie z naukowcami tego wydziału, realizuje grant Fundacji im. Aleksandra Humbolta Łódź-Jena Institutspartnership (realizacja 2018–2022).
W wyniku owocnej, wieloletniej współpracy powstały liczne publikacje oraz prezentacje konferencyjne przygotowane wspólnie z polskimi naukowcami, głównie z Uniwersytetu Łódzkiego. W 2008 r. prof. Wolfgang Weigand został odznaczony Medalem Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce, a w 2020 r. Medalem Univesitatis Lodzensis Amico.