Uczelnie należą do tych instytucji, których prestiż społeczny i efektywność pracy w znacznej mierze zależą od panującego w nich etosu. Etos ten nie sprowadza się do postulatu respektowania prawa i norm zawartych w statutach poszczególnych uczelni i innych specyfi cznych dla nich regulacji. Spoiwem formalnych i nieformalnych zaleceń oraz zasad, regulujących kwestie o istotnym znaczeniu dla kształtowania i utrzymania etosu, są dobre obyczaje w nauce, odzwierciedlające wielowiekową tradycje życia akademickiego. To właśnie w trosce o pielęgnację i upowszechnienie tych obyczajów podejmowane są próby formułowania podstawowych zasad określających standard dobrych obyczajów.
[fragment Genezy Kodeksu]
Kodeks dobrych praktyk - dodatek
Kodeks zostanie przedstawiony poszczególnym uczelniom z prośbą o deklarację senatu o jego pełnym lub częściowym przyjęciu, wraz z uzasadnieniem podjętej decyzji. Właściwym uzupełnieniem procedury wprowadzania Kodeksu w życie będzie powołanie przez KRASP Komitetu Dobrych Praktyk Uczelni Akademickich, który będzie rozpatrywał wnioski zarówno w sprawie ulepszenia Kodeksu, jak i w sprawach jego naruszania. Kodeks został przedstawiony także Konferencji Rektorów Zawodowych Szkół Polskich, by mógł służyć całej społeczności akademickiej.
Materiał: Biuro Rektora UŁ