Doktor Andrzej Eugeniusz Kamiński jest absolwentem kierunku geografia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego (1965). Po ukończeniu studiów rozpoczął pracę zawodową w Zakładzie Agroekologii Polskiej Akademii Nauk w Turwi, a następnie (w 1971 r.) objął stanowisko kierownika Obserwatorium Meteorologicznego w Planetarium i Obserwatorium Astronomicznym w Chorzowie.
Równolegle z pracą zawodową prowadził badania naukowe, których rezultaty zawarł w dysertacji pt. Stosunki termiczne pól przyległych do pasowego zadrzewienia (promotorem był prof. Stanisław Zych). Na jej podstawie w 1971 r. Rada Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego nadała Andrzejowi Kamińskiemu stopień doktora nauk geograficznych. Od 1974 r. – i przez całą dalszą karierę zawodową – był związany z Instytutem Geografii Uniwersytetu Śląskiego w Sosnowcu.
Doktor Andrzej Kamiński od początku swojej pracy zawodowej koncentrował się na szeroko pojętej klimatologii i meteorologii. W swoich licznych publikacjach naukowych prezentował wyniki badań z zakresu agrometeorologii, klimatu miasta, jak również klimatu obszarów polarnych. Dużo uwagi poświęcał konieczności rozbudowy infrastruktury badawczej. W 1987 r. został kierownikiem nowo powstałego Obserwatorium Meteorologicznego i Laboratorium Dynamiki Środowiska Przyrodniczego, a cztery lata później doprowadził do założenia i uruchomienia Stacji Meteorologicznej przy Wydziale Nauk o Ziemi Uniwersytetu Śląskiego. Stacja rejestrowała dane meteorologiczne, a z inicjatywy dr. Kamińskiego rozszerzono spektrum pomiarów o obserwacje zanieczyszczenia powietrza. Kolejną inicjatywą wspieraną organizacyjnie i merytorycznie przez dr. Andrzeja Kamińskiego było zainstalowanie punktów pomiarowych warunków meteorologicznych oraz zanieczyszczeń opadów w granicach i na obrzeżach Wyżyny Śląskiej. Doktor Kamiński był również pomysłodawcą stworzenia baz komputerowych: danych meteorologicznych, literatury meteorologicznej i klimatologicznej (ogólnej oraz obejmującej obszar Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego i jego obrzeży). W latach 1978 i 1979 dr Andrzej Kamiński był uczestnikiem II i III Wyprawy Uniwersytetu Śląskiego na Spitsbergen, w trakcie których brał udział w szeroko zakrojonych badaniach geomorfologicznych, meteorologicznych i hydrologicznych. Wyniki swoich badań zaprezentował w licznych publikacjach naukowych i popularnonaukowych oraz na wielu sympozjach i konferencjach naukowych.
Doktor Andrzej Kamiński w trakcie kariery zawodowej dał się poznać jako ceniony dydaktyk. Prowadził liczne zajęcia kameralne i terenowe, a w latach 1980–1982 i 1986–1987 był współorganizatorem i opiekunem naukowym obozów studenckich. Był wychowawcą wielu pokoleń studentów oraz promotorem licznych prac magisterskich. W 1977 r. dr Kamiński został członkiem Oddziału Katowickiego Polskiego Towarzystwa Geograficznego w Sosnowcu. W 2003 r. brał udział w pracach Komisji ds. oceny zawartości treści geograficznych w podręcznikach szkolnych i innych środkach dydaktycznych z ramienia PTG. Za swoją działalność w tej organizacji otrzymał Srebrną Odznakę PTG (1987) i Złotą Odznakę PTG (1997).
Doktor Andrzej Kamiński brał również na swoje barki liczne funkcje społeczno-organizacyjne. Był opiekunem kolejnych roczników studentów, przewodniczył Wydziałowej Komisji ds. Pomocy Materialnej, był przedstawicielem pomocniczych pracowników naukowych w Radzie Wydziału Nauk o Ziemi, egzaminatorem i przewodniczącym komisji rekrutacyjnych oraz wieloletnim koordynatorem niestacjonarnych studiów na kierunku geografia.
W uznaniu osiągnięć naukowych, dydaktycznych, wychowawczych i społecznych dr Andrzej Kamiński został odznaczony Medalem 40-lecia (1985) i Złotą Odznaką Zasłużonego dla Uniwersytetu Śląskiego (1999).