Profesor dr hab. Hassan Ali Jamsheer to znakomity badacz dziejów krajów Bliskiego Wschodu oraz myśli historiozoficznej świata islamu. Jego dorobek jest doceniany w Polsce i poza jej granicami.
Urodził się 21 lipca 1941 r. w miejscowości Kanakin (Khanakin) w Iraku w rodzinie kurdyjskiej. Po bardzo dobrze zdanej maturze w 1960 r. otrzymał rządowe stypendium i rozpoczął naukę w Constantine Technical College Middlesbrough w Anglii. W wyniku przewrotu w Iraku i represji, które nastąpiły w jego rodzinnym kraju cofnięto mu stypendium. Nie będąc w stanie kontynuować nauki na własny koszt, zwrócił się o pomoc do Międzynarodowego Związku Studentów. W efekcie otrzymał stypendium w Polsce. Po ukończeniu rocznego kursu w Studium Języka Polskiego dla Cudzoziemców w Łodzi rozpoczął studia historyczne na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Łódzkiego. Ten etap edukacji zakończył, pisząc pracę magisterską pod kierunkiem prof. Henryka Katza pt. Irackie powstanie narodowe 1920 roku i zdając 25 czerwca 1969 r. stosowny egzamin. Następnie podjął studia doktoranckie w Zakładzie Historii Powszechnej Nowożytnej i Najnowszej Instytutu Historii UŁ. Rozwinął wtedy swoje badania nad problematyką bliskowschodnią. Pod kierunkiem prof. Józefa Dutkiewicza przygotował rozprawę doktorską pt. Konflikt sueski 1956–1957. Uchwałą z 20 czerwca 1974 r. Rada Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ nadała Hassanowi A. Jamsheerowi stopień doktora nauk humanistycznych. Poszerzona wersja rozprawy została wydana drukiem pt. Konflikt sueski w stosunkach międzynarodowych 1956–1957 (1987). Opracowanie to spotkało się z życzliwym przyjęciem w kręgach specjalistów.
Po obronie doktoratu związek Hassana A. Jamsheera z Uniwersytetem Łódzkim został na osiem lat przerwany. W latach 1974–1976 dr Jamsheer pracował jako specjalista w Zakładzie Organizacji i Zarządzania Instytutu Medycyny Społecznej Akademii Medycznej w Łodzi, a przez kolejne pięć lat jako sekretarz i tłumacz w ambasadzie Republiki Iraku w Warszawie oraz korespondent Irackiej Agencji Prasowej. Na UŁ trafił ponownie w kwietniu 1982 r. i od tego momentu był związany z tą uczelnią do chwili ostatecznego odejścia na emeryturę w 2013 r. Jego pierwszym miejscem pracy na stanowisku adiunkta był Międzyuczelniany Instytut Nauk Politycznych, a po rozwiązaniu tej instytucji w 1991 r. podjął pracę w Zakładzie Historii Powszechnej Nowożytnej i Najnowszej Wydziału Filozoficzno-Historycznego.
Po zatrudnieniu na Uniwersytecie Łódzkim Hassan A. Jamsheer zajmował się historią i stosunkami międzynarodowymi krajów Bliskiego Wschodu, źródłami i kierunkami myśli polityczno-społecznej świata arabskiego oraz ideą jedności arabskiej (tradycją i jej współczesnymi interpretacjami).
Efektem tych badań była rozprawa habilitacyjna pt. Idea jedności w myśli polityczno-społecznej świata islamskiego (Łódź 1992), ale wcześniej, w 1991 r. ukazał się pod redakcją dra Jamsheera specjalny zeszyt „Acta Universitatis Lodziensis” t. 22 Świat arabski – świat islamu. Podjęte w rozprawie zagadnienie do dziś jest niezwykle ważnym elementem tradycji świata arabskiego, ale z drugiej strony wspomniana idea jedności, artykułowana przez zróżnicowane nurty współczesnego świata arabsko-muzułmańskiego, znajduje się u podstaw wielu rywalizujących ze sobą koncepcji politycznych. Wielką wartością wspomnianej rozprawy było wprowadzenie do obiegu naukowego w Polsce ustaleń arabskich autorów. Stąd publikacja ta jest uznawana za pionierską w polskiej historiografii. W grudniu 1992 r. na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ odbyło się kolokwium habilitacyjne dra Hassana A. Jamsheera. Pozytywna ocena dotychczasowego dorobku naukowego i pozytywne recenzje rozprawy zaowocowały nadaniem mu stopnia doktora habilitowanego. Za tym poszła nominacja przez Rektora UŁ w 1996 r. na stanowisko profesora nadzwyczajnego.
Po habilitacji Hassan A. Jamsheer pogłębił swoje dotychczasowe badania, podejmując jednocześnie nowe wątki. Ich podsumowaniem była monografia Ibn Chaldun: Muqaddima – historia – historiozofia (1332–1406), poświęcona dziełu i poglądom historiozoficznym najwybitniejszego arabsko-muzułmańskiego myśliciela późnego średniowiecza. Nowością w poszukiwaniach naukowych Jamsheera były także biogramy laureatów Pokojowej Nagrody Nobla: Menachema Begina, Anwara Sadata, Jasera Arafata, Szimona Peresa i Idshaka Rabina, które opublikowane zostały w „Przeglądzie Orientalistycznym” (1997, nr 1–2).
Zintensyfikowane zostały też kontakty naukowe Hassana A. Jamsheera z rozmaitymi ośrodkami krajowymi i zagranicznymi. Były to: Zakład Arabistyki i Islamistyki Instytutu Orientalistycznego Uniwersytetu Warszawskiego, Zakład Krajów Pozaeuropejskich PAN, Wydział Arabistyki Uniwersytetu w Budapeszcie, Wydział Studiów Euroazjatyckich Uniwersytetu w Wenecji, Wydział Języków i Kultur Orientalnych Uniwersytetu w Utrechcie, Carsten Niebuhr Instititut of Near Eastern Studies Uniwersytetu Kopenhaskiego, The Middle East Centre St. Antony’s College w Oxfordzie, School of Oriental and African Studies Uniwersytetu Londyńskiego. Kontakty te znajdowały wyraz w udziale dra hab. Hassana A. Jamsheera z referatami w licznych konferencjach naukowych. Do tego dochodziło członkostwo i robocze kontakty z wieloma stowarzyszeniami naukowymi, takimi jak: Polskie Towarzystwo Orientalistyczne, Komisja Badań nad Pokojem PAN, British Society of Middle Eastern Studies, European Society of Central Asian Studies, The Baltic Programme of the Uppsala University, World Congress of Middle Eastern Studies (członek Rady Naukowej) czy European Society of Middle Eastern Studies (członek Rady Naukowej). Poza tym dr hab. Hassan A. Jamsheer odbył kilka staży naukowych w niektórych z wyżej wymienionych ośrodków oraz na Wydziale Historii Uniwersytetu Kairskiego.
Istotne osiągnięcia naukowe stanowiły podstawę zainicjowanych w 1998 r. starań o profesurę belwederską. Dorobek ten cechowała unikalność na tle polskiej humanistyki, oryginalność wykorzystywanych źródeł i interdyscyplinarność badań (łączenie metodologii, którą posługują się orientaliści i historycy). Postanowieniem z 20 czerwca 2000 r. Prezydent RP Aleksander Kwaśniewski nadał Hassanowi A. Jamsheerowi tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych.
Po uzyskaniu wspomnianego tytułu prof. Jamsheer pogłębiał swoje dotychczasowe badania naukowe, czego wyrazem były książki: Współczesna historia Iraku (Warszawa 2007) oraz Reforma władzy i społeczeństwa w arabskiej myśli politycznej XIX i XX w. (Łódź 2008).
Od 2000 r. prof. dr hab. Hassan A. Jamsheer kierował Katedrą Studiów Bliskowschodnich na Wydziale Filozoficzno-Historycznym UŁ (wcześniej od 1995 r. była to Pracownia Studiów Bliskowschodnich). Miał poważne osiągnięcia w zakresie kształcenia młodej kadry naukowej (wypromował siedmiu doktorów i blisko 100 magistrów). Jego działalność naukowa, dydaktyczna i organizacyjna była doceniana przez kolejnych Rektorów UŁ, którzy wielokrotnie nagradzali Profesora.
Patrząc na osiągnięcia prof. dra hab. Hassana Ali Jamsheera, możemy być dumni, że pozostaje on (mimo zasłużonej emerytury) członkiem społeczności Uniwersytetu Łódzkiego. Jego bardzo oryginalne osiągnięcia naukowe i wyjątkowo rozległe kontakty zagraniczne przyczyniały się do promowania UŁ w rozmaitych prestiżowych instytucjach. Stąd z wielką radością przyjmujemy fakt uhonorowania prof. Jamsheera odnowieniem doktoratu.