Krzysztof Michał Kożuchowski urodził się 16 marca 1945 r. w Zakopanem. Dzieciństwo i wczesną młodość spędził w Suchej Beskidzkiej i tam ukończył szkołę średnią. Potem przyjechał do Łodzi i podjął studia na kierunku geograficznym na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Łódzkiego. W 1968 r. uzyskał tytuł magistra geografii i został zatrudniony w Katedrze Meteorologii, Klimatologii i Hydrologii na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UŁ, którą kierował prof. Stanisław Zych. I tu, w 1973 r., uzyskał stopień naukowy doktora na podstawie obrony pracy pt. Klimatologiczne charakterystyki pionowej wymiany powietrza w Tatrach, której promotorem był prof. Zych.
Doktorat był tylko początkiem długiej drogi naukowej Profesora. Od ponad 40 lat jest jednym z największych autorytetów wśród polskich klimatologów. Stopień doktora habilitowanego Krzysztof Kożuchowski uzyskał w 1985 r. na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, przedkładając rozprawę pt. Zmienność opadów atmosferycznych w Polsce w stuleciu 1881–1980. Tytuł naukowy profesora nauk o Ziemi uzyskał w roku 1993.
W latach 1968–1990 Krzysztof Kożuchowski był zatrudniony kolejno jako asystent, starszy asystent, adiunkt i docent w Katedrze Meteorologii i Klimatologii UŁ (początkowo była to Katedra Meteorologii, Klimatologii i Hydrologii). W 1990 r. objął stanowisko profesora w Zakładzie Klimatologii i Meteorologii Morskiej na Uniwersytecie Szczecińskim. W 1995 r. wrócił na macierzystą uczelnię – Uniwersytet Łódzki i objął kierownictwo Katedry Geografii Fizycznej UŁ, a w 2010 r. przeniósł się do filii Uniwersytetu Łódzkiego w Tomaszowie Mazowieckim. Objął tam stanowisko profesora zwyczajnego w Instytucie Nauk Leśnych. W 2015 r. przeszedł na emeryturę. Jest autorem lub współautorem ponad 150 prac naukowych i ta liczba ciągle rośnie.
Zainteresowania naukowe Profesora rozpoczęły się od klimatologii regionalnej – najpierw regionu gór, w których dorastał. W tym nurcie mieści się rozprawa doktorska poświęcona pionowej wymianie powietrza w Tatrach oraz prace dotyczące pionowych profili temperatury i prędkości wiatru w Tatrach. Wyprawa naukowa do Afryki zaowocowała kilkoma pracami na temat Sahelu: Sahel jako krawędź klimatyczna („Czasopismo Geograficzne” 1980) czy An attempt at the evaluation of thermal perceptibility of the Sahara and Sahel climate on the basis of short series of meteorological measurements, Hogdar, Hamdara („Czasopismo Geograficzne” 1981), które dotykają już kolejnego nurtu badań Profesora – bioklimatologii. Lata 80. w badaniach Profesora poświęcone są jednak głównie zmianom klimatycznym, początkowo głównie zmianom opadów atmosferycznych. Do kluczowych prac tego okresu należą Strefowe anomalie opadów atmosferycznych w Europie i Ameryce Północnej, Wiekowe zmiany rocznych sum opadów w Polsce, Przestrzenna struktura zmienności opadów w Polsce, Kontynentalizm pluwialny w Polsce: zróżnicowanie geograficzne i zmiany wieloletnie oraz Zmienność opadów atmosferycznych w Polsce w stuleciu 1881–1980, czyli książka, która stała się rozprawą habilitacyjną Krzysztofa Kożuchowskiego. Wkrótce badania objęły również zmiany temperatury powietrza, np. Niektóre aspekty wieloletniej zmienności temperatury powietrza i opadów atmosferycznych w Krakowie, Fluktuacje i tendencje zmian temperatury powietrza w Europie w latach 1881–1970 czy Variability of mean monthly temperatures and semi‐annual precipitation totals in Europe in relation to hemispheric circulation patterns, tj. pierwszy artykuł Profesora opublikowany w 1988 r. w czasopiśmie zagranicznym o międzynarodowym zasięgu, co wówczas było jeszcze rzadkością. To te badania ugruntowały Jego pozycję jako wybitnego specjalisty od zmian klimatu wśród polskich, i nie tylko, klimatologów. Profesor stosował różnorodne metody badawcze, a ponadto był prekursorem wielu metod statystycznych w zastosowaniach do badań klimatu i inicjatorem stosowania komputerów w pracy naukowej w badaniach geograficznych na Uniwersytecie Łódzkim. A były to czasy tasiemek i pudeł z perforowanymi kartami, które trzeba było nosić na Wydział Matematyki, Fizyki i Chemii.
W kolejnych latach zakres badań naukowych Profesora poszerzył się o różne aspekty cyrkulacji atmosferycznej i jej związków ze zmiennością klimatu. Pojawiły się pierwsze prace w zespołach międzynarodowych, we współpracy z Czechami, Słowakami i naukowcami z Salonik w Grecji, np. Connections between air-temperature and precipitation and the geopotential height of the 500-hPa-level in a meridional cross-section in Europe. Po powrocie na Uniwersytet Łódzki Profesor podjął współpracę z Janem Degirmendzičem – powstało wówczas szereg prac na temat cyrkulacji atmosferycznej, np. Głębokie cyklony, antycyklony i cyrkulacja strefowa nad Europą (1900–1990), Changes of air temperature and precipitation in Poland in the period 1951–2000 and their relationship to atmospheric circulation, Variation of macro-circulation forms over the Atlantic-Eurasian temperate zone according to the Vangengeim-Girs classification czy też Mediterranean cyclones, the atmospheric moisture content and precipitation in Poland.
To tylko skrótowy przegląd dokonań naukowych Profesora, który ma w swoim dorobku ponad 150 publikacji naukowych i popularnonaukowych – artykułów, monografii i książek. Wśród tych ostatnich należy jeszcze wymienić: Efekt cieplarniany (we współpracy z Rajmundem Przybylakiem), Niże śródziemnomorskie jako czynnik klimatu Polski (we współpracy z Janem Degirmendzičem), Atmosfera, klimat, ekoklimat, Skala, uwarunkowania i perspektywy współczesnych zmian klimatycznych w Polsce (jako redaktor).
Profesor jest także autorem lub współautorem kilku cenionych podręczników akademickich, m.in. Meteorologia i klimatologia, Klimat Polski – nowe spojrzenie, Walory przyrodnicze w turystyce i rekreacji oraz Meteorologia i klimatologia dla studentów leśnictwa, którą przygotował po przeniesieniu się do filii Uniwersytetu Łódzkiego w Tomaszowie Mazowieckim.
Profesor Krzysztof Kożuchowski jest doskonałym dydaktykiem. Prowadził wszystkie typy zajęć dydaktycznych – wykłady, ćwiczenia, ćwiczenia terenowe i seminaria. Jest promotorem wielu prac licencjackich i magisterskich. Wypromował trzech doktorów oraz recenzował wiele prac doktorskich i habilitacyjnych.