Anna Wasiak ukończyła studia w na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Łódzkiego w 1966 r., otrzymując tytuł magistra chemii na podstawie pracy Potencjały ładunku zerowego stałych metali w rozpuszczalnikach niewodnych i ich mieszaninach z wodą. Stopień doktora nauk chemicznych został jej nadany 25 września 1974 r. uchwałą Rady Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UŁ na podstawie rozprawy doktorskiej Elektrochemiczne badania nad roztworami elektrolitów w mieszaninach formamidu z wodą. Promotorem tych prac był prof. dr hab. Zygmunt Kozłowski.
Jej kariera na uczelni rozpoczęła się 1 października 1966 r. i trwała aż do przejścia na emeryturę 28 września 2008 r.
Pełniła funkcje asystenta (1966–1968), starszego asystenta (1968–1974), adiunkta (1974–1992) oraz starszego wykładowcy (1992–2008). Rozpoczęła pracę w Zakładzie Chemii Nieorganicznej, następnie została przeniesiona w 1971 r. do utworzonej wówczas Pracowni Metodyki Nauczania Chemii, do zespołu prof. Zygmunta Kozłowskiego. Później jednostka ta zmieniała swoją nazwę na Zakład Dydaktyki Chemii, a później na Katedrę Dydaktyki Chemii.
Pracę naukową Anna Wasiak rozpoczęła od badań w dziedzinie elektrochemii. Dotyczyły one roztworów elektrolitów w mieszaninach wodno-amidowych oraz alkoholowo-amidowych. Stosowała elektrochemiczne metody pomiaru SEM ogniw, pomiary przewodnictwa elektrycznego oraz metody spektroskopowe i kolorymetryczne. Jej prace ustaliły wzajemny wpływ obydwu rozpuszczalników oraz ich udział w procesie solwatacji jonów. Wyniki badań elektrochemicznych konfrontowała z badaniami termochemicznymi. Nietrwałość mieszanin wodno-amidowych w obecność jonów wodorowych spowodowana hydrolizą amidów w tych warunkach doprowadziła ją do opracowania metody określania czasu niezbędnego do wykonania pomiarów elektrochemicznych od momentu zmieszania rozpuszczalników i elektrolitu. Podjęła się również badania kinetyki procesów kwasowej hydrolizy amidów.
Obok badań elektrochemicznych prowadziła jednocześnie prace z zakresu chemii analitycznej. Dotyczyły one oznaczania obok siebie stężeń jonów żelaza (II), żelaza (III) oraz niklu w elektrolitach służących do wytwarzania stopu nikiel-żelazo.
Po obronie pracy doktorskiej Anna Wasiak włączyła się w obszar dydaktyki chemii, prowadząc badania nad metodologią nauczania elektrochemii. Jej innowacyjne podejście postulowało zmiany w sposobie przekazywania wiedzy, co znalazło odzwierciedlenie w opracowaniu doświadczeń laboratoryjnych, z których korzystali zarówno uczniowie szkół ponadpodstawowych, jak i studenci.
Postulowała, aby dział elektrochemia w szkole ponadpodstawowej oraz na studiach wyższych był realizowany bez zwiększania przeznaczonych na to godzin zajęć, a jedynie poprzez określoną zmianę sposobu myślenia. W tym celu zaproponowała nauczanie elektrochemii metodą laboratoryjną. Opracowane doświadczenia uczniowskie i studenckie były proste, a stosowane materiały – ogólnie dostępne. Przeprowadziła badania dydaktyczne efektów wprowadzonych zmian. Z tych analiz jednoznacznie wynikał przyrost wiedzy i umiejętności badanych studentów.
Drugim, bardzo ważnym dla niej, zagadnieniem w pracy z dziedziny dydaktyki chemii jest kształcenie przyszłych nauczycieli tego przedmiotu. Prowadziła badania wśród studentów kończących studia chemiczne w Uniwersytecie Łódzkim na temat poziomu ich przygotowania do zawodu nauczyciela. Uzyskała szereg ciekawych i ważnych informacji o tym, jak sami studenci oceniają zajęcia z tzw. bloku przedmiotów pedagogicznych.
Trzecim, ważnym dla niej, problemem było kształcenie przyszłych młodych naukowców w obszarze dydaktyki szkoły wyższej. Stała się inicjatorem wprowadzenia do programów studiów doktoranckich realizowanych na Wydziale Chemii UŁ od lat 90. zajęć z dydaktyki chemii szkoły wyższej. Zajęcia te odbywały się na Wydziale Chemii UŁ jako na jednym z pierwszych i jedynym w tym czasie. Ich celem było wprowadzenie młodych naukowców w obszar zagadnień i wymagań stojących przed nauczycielem akademickim.
Jest współautorką ośmiu publikacji z zakresu chemii oraz 30 z zakresu dydaktyki chemicznej, a także ponad 30 komunikatów i referatów zjazdowych.
W trakcie swojej kariery akademickiej aktywnie uczestniczyła w życiu naukowym i społecznym. Była członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego od stycznia 1970 r., a w latach 1983–2008 pełniła funkcję przewodniczącej Sekcji Dydaktycznej PTCh Oddziału Łódzkiego. Ponadto angażowała się w organizację różnych wydarzeń naukowych, takich jak: Ogólnopolskie Seminarium Dydaktyczne „Elektrochemia w szkole” (Łódź–Cesarka 1984 i 1986) oraz Zjazd Naukowy PTCh (Łódź 1988), a także XXIII Międzynarodowa Olimpiada Chemiczna (Łódź 1991).
Docenienie jej wkładu w rozwój nauki i edukacji znalazło odzwierciedlenie w licznych odznaczeniach i wyróżnieniach, takich jak: Medal Jubileuszowy 50-lecia Uniwersytetu Łódzkiego (1997), Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce” (1993), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1988), Złota Odznaka UŁ (1987), Złoty Krzyż Zasługi (1987). Wielokrotnie nagradzana nagrodą Rektora UŁ.
Dodatkowo pełniła kluczowe funkcje administracyjne na uczelni, m.in. jako pełnomocnik Rektora UŁ ds. praktyk studenckich i kształcenia pedagogicznego w UŁ, wydziałowy kierownik zawodowych praktyk studenckich na Wydziale Chemii UŁ, pełnomocnik dziekana ds. praktyk studenckich na Wydziale Fizyki i Chemii UŁ, kierownik studiów niestacjonarnych na Wydziale Chemii UŁ, kierownik studiów zaocznych na Wydziale Fizyki i Chemii UŁ.
Wpływ dr Wasiak na kolejne pokolenia nauczycieli chemii w województwie łódzkim jest niezaprzeczalny. Jej dorobek obejmuje nie tylko obszerną działalność naukową, dydaktyczną i społeczną, lecz także stanowi świadectwo oddania pracy na rzecz rozwoju chemii i edukacji chemicznej w Uniwersytecie Łódzkim.