Zainteresowania naukowe dr hab. Małgorzaty Mieszek koncentrują się głównie wokół dawnego dramatu i teatru (od średniowiecza do oświecenia). Ciekawią ją zarówno sztuki wywodzące się ze środowisk szkolnych (zakonnych i świeckich), dworskich i tzw. teatru popularnego (plebejskiego). Zajmuje się też realizacjami literackimi gatunków nieuwzględnianych przez oficjalne poetyki (romanse, intermedia). Ma w planach zainicjowanie serii wydawniczej, która przybliżałaby dawne teksty dramatyczne, a jednocześnie uświadamiała ich trwały wkład w rozwój nowoczesnego dramatu i teatru polskiego.
Temat pracy:
"Twórczość dramatopisarska Jana Bielskiego SJ (1714–1768)"
Monografia jako pierwsza przybliża osobę i twórczość jednego z czołowych reprezentantów zreformowanego dramatu jezuickiego. Książka przynosi całościowe spojrzenie na dramatopisarski dorobek jezuity, porządkuje stan wiedzy o sztukach autora, uzupełnia luki i weryfikuje błędy, jakie obecne są w literaturze przedmiotu.
Podstawę materiałową monografii stanowią tragedie Bielskiego wydane drukiem oraz pozostające w rękopisach, a także liczne pozostałe teksty jezuity. Wykorzystano również sztuki innych autorów, zarówno jezuitów, jak też twórców spoza Towarzystwa Jezusowego (np. pijarów). Pozwoliło to osadzić działalność Bielskiego na szerszym tle, ukazać schematy i cechy wspólne (np. przejęte z tradycji barokowej) oraz wskazać rozwiązania oryginalne i nowatorskie. W rozprawie zastosowano cztery metody badawcze, dostosowane do poruszanej tematyki: analityczną (przy opisywaniu przemian w osiemnastowiecznej dramaturgii jezuickiej), strukturalną (pomocną przy badaniu wybranych elementów świata przedstawionego), porównawczą (ukazująca podobieństwa i różnice pomiędzy tragediami Bielskiego a dramatami innych autorów) i semiologiczną (przy odtwarzaniu kształtu scenicznego).
Monografia stanowi wkład w tworzenie obrazu zreformowanego teatru jezuickiego, owej „epoki przejściowej”. W książce starano się wykazać, że tragedie Bielskiego wystawiane w kolegiach w ciągu ponad dwudziestu lat ugruntowały nowy sposób dramatopisania.
Odwiedź repozytorium UŁ i przeczytaj tę pracę.
Motto:
"Frustra vivt, qui nemini prodest"
["Na próżno żyje, kto nikomu nie przynosi pożytku"]
