Prof. dr hab. Bogdan Mazan należy do wybitnych postaci Wydziału Filologicznego, o znacznym dorobku naukowym, organizacyjnym i dydaktycznym. Pracuje w Uniwersytecie Łódzkim od roku 1974, będąc zatrudnionym na stanowiskach: asystenta, adiunkta, profesora nadzwyczajnego i – obecnie – profesora zwyczajnego.
Urodził się 25 marca 1948 r. w Łodzi w rodzinie przybyłej z Wilna w ramach pierwszej fali repatriacji Polaków. Jego dziadek brał udział jako kawalerzysta w wojnie polsko-bolszewickiej; żona, dr Danuta Mazan, była adiunktem w Katedrze Literatury Staropolskiej i Nauk Pomocniczych UŁ; córka, dr hab. Alicja Mazan-Mazurkiewicz, pracuje na Wydziale Filologicznym UŁ; wnuczki uczą się w gimnazjum i szkole podstawowej.
Profesor Bogdan Mazan rozpoczął w roku 1967 studia polonistyczne na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Łódzkiego, które ukończył w 1972 r., uzyskując dyplom z wyróżnieniem. Po półtorarocznej pracy nauczycielskiej w Zespole Szkół Budowlanych dla Pracujących Nr 3 w Łodzi został w 1974 r. asystentem w Zakładzie Nowożytnej Literatury Polskiej, od 1984 r. adiunktem, od 1997 r. profesorem nadzwyczajnym, od 2003 r. profesorem zwyczajnym. W latach 2003–2007 pełnił funkcję kierownika Zakładu Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski w Katedrze Literatury Oświecenia, Pozytywizmu i Młodej Polski, a od 2007 r. – funkcję kierownika Katedry Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski (przekształconej w 2018 r. w Zakład Literatury Pozytywizmu i Młodej Polski). W latach 2002–2008 pełnił funkcję dziekana Wydziału Filologicznego, a wcześniej (1996–2002) prodziekana ds. studenckich. Był członkiem licznych wydziałowych i uniwersyteckich komisji.
Profesor Bogdan Mazan jest przewodniczącym Zarządu Komisji Edytorskiej przy Towarzystwie Literackim im. Adama Mickiewicza, członkiem redakcji „Prac Polonistycznych”, rady redakcyjnej Rocznika Towarzystwa Literackiego im. A. Mickiewicza „Wiek XIX”, członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, członkiem w Komitecie Nauk o Literaturze PAN (w kadencji 1999–2002 oraz 2015–2018), członkiem Komisji Polonistyk Zagranicznych przy Komitecie Nauk o Literaturze PAN (2008–2011) i międzynarodowego komitetu redakcyjnego „Zeszytów Naukowych” Wydziału Języków i Kultur Europejskich na Pekińskim Uniwersytecie Języków Obcych, gdzie w okresie 2000–2008 prowadził gościnne wykłady (dla studentów i kadry naukowo-dydaktycznej) oraz konsultacje naukowe. Był również kierownikiem naukowym polsko-chińskich projektów badawczych ukończonych książkami zbiorowymi: Pozytywizm i negatywizm. My i wy po stu latach (2005), Bez antypodów? Zbliżenia i konfrontacje kultur (2008).
Dorobek naukowy profesora Bogdana Mazana jest znaczny i dotyczy problemów literaturoznawstwa polonistycznego, zwłaszcza literatury pozytywizmu, Młodej Polski i kultury Dalekiego Wschodu. Opublikował ponad 150 prac (w tym książki, studia, artykuły, opracowania edytorskie, recenzje, hasła słownikowe) dotyczących m.in. Aleksandra Świętochowskiego, Henryka Sienkiewicza (np. monograficzne wstępy do edycji Trylogii, Wrocław 1990–1995), Marii Konopnickiej, Józefa I. Kraszewskiego, Elizy Orzeszkowej, Władysława S. Reymonta oraz zagadnień pozytywizmu, cenzury i języka ezopowego, utopii literackiej i bowaryzmu literackiego, życia literackiego Łodzi i regionu, motywów dalekowschodnich w literaturze polskiej i kulturze. Autor książek: Wczesne dramaty Aleksandra Świętochowskiego: „Niewinni”, „Ojciec Makary”, „Piękna”. Zarys monograficzny (1991), [rozprawa habilitacyjna] „Impresjonizm” „Trylogii” Henryka Sienkiewicza. Analiza, interpretacja, próba syntezy (1993), Pozytywizm warszawski z perspektywy mikroświatów tekstowych (2002). Redaktor naukowy i autor w książkach zbiorowych (będących rezultatem polsko-chińskich projektów badawczych): Pozytywizm i negatywizm. My i wy po stu latach (2005), Bez antypodów? Zbliżenia i konfrontacje kultur (2008).
Profesor Bogdan Mazan wypromował 14 doktorów i ponad 200 magistrów. Wielokrotnie recenzował prace doktorskie i habilitacyjne, sporządzał recenzje w postępowaniach o tytuł profesorski.
Otrzymał wiele nagród Rektora UŁ – naukowych (indywidualnych i zespołowych) oraz za osiągnięcia w pracy dydaktycznej i organizacyjnej, a także medale i odznaczenia, takie jak: Złota Odznaka UŁ (1994), Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce” (1999), Medal Komisji Edukacji Narodowej (2002), Srebrny Krzyż Zasługi (2006), Medal Złoty za Długoletnią Służbę (2009).