Prof. dr hab. Jacek Kolbuszewski urodził się 10 maja 1938 r. w Poznaniu. W 1961 r. ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim i uzyskał dyplom magistra na podstawie rozprawy „Rozmowy zmarłych” Ignacego Krasickiego, napisanej pod kierunkiem prof. Władysława Floryana. W 1965 r. obronił na Uniwersytecie Łódzkim rozprawę doktorską Funkcja artystyczna motywu i obrazu Tatr w literaturze polskiej XIX wieku, napisaną pod opieką prof. Stefana Kawyna i otrzymał tytuł doktora nauk humanistycznych. Rozprawa ta dała początek licznym studiom nad literaturą tatrzańską, które zapewniły J. Kolbuszewskiemu pozycję jednego z najwybitniejszych badaczy wskazanej tematyki. Należy do nich m.in. fundamentalne opracowanie pt. Tatry w literaturze polskiej 1805–1939 oraz wydana w Bibliotece Narodowej antologia Tatry i górale w literaturze polskiej.
W 1971 r. J. Kolbuszewski jako adiunkt rozpoczął pracę w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego. W 1974 r. otrzymał tytuł doktora habilitowanego w zakresie historii literatur zachodniosłowiańskich na podstawie rozprawy Modele estetyczne liryki słowackiej romantycznego przełomu. W 1985 r. otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Od tego roku aż do emerytury w 2008 r. kierował Zakładem Historii Literatury Polskiej XIX wieku w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego.
W swoich badaniach poza literaturą tatrzańską i komparatystycznymi studiami nad literaturą romantyczną zajmował się także polską kulturą funeralną, literackimi i antropologicznymi aspektami tanatologii, literaturą podróżniczą, kulturą kresów i kategorią krajobrazu w literaturze. Te w większości prekursorskie na gruncie polskim badania zaowocowały znakomitymi książkami, które cenione są nie tylko przez naukowców z różnych dziedzin, lecz także przez licznych czytelników zainteresowanych szeroko rozumianą humanistyką. Wymieńmy tylko Wiersze z cmentarza albo Przestrzenie i krajobrazy, dodajmy popularne opracowania Cmentarze oraz Kresy, wspomnijmy o redakcji 15 tomów poświęconych Problemom współczesnej tanatologii i o redakcji serii wydawniczej Góry – Literatura – Kultura, a otrzymamy obraz naukowca o niezwykle szerokich zainteresowaniach badawczych i wielkiej kulturze naukowej.
Wśród osiągnięć prof. Jacka Kolbuszewskiego należy również wymienić wypromowanie 32 doktorów nauk humanistycznych i 400 magistrów filologii polskiej. Profesor Kolbuszewski był członkiem wielu znaczących organizacji naukowych, w tym Komitetu Nauk o Literaturze Polskiej Akademii Nauki i Komitetu Słowianoznawstwa PAN, redagował czasopisma naukowe rodzimej uczelni, w latach 1996–2011 był redaktorem naczelnym wydawnictw Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego. Za swoją działalność naukową był wielokrotnie nagradzany. Otrzymał m.in. sześciokrotnie Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Nagrodę Miasta Wrocławia (1990), Nagrodę i medal im. Zygmunta Glogera (1997), Nagrodę Porozumienia Wydawców Książek Historycznych (1996) i Literacką Nagrodę „Wierchów” (2012). Był też laureatem pierwszej edycji Subsydium profesorskiego Mistrz Fundacji Nauki Polskiej (1998–2001).
Opracował prof. nadzw. dr hab. Tomasz Bocheński