Halina Gajdamowicz ukończyła studia na Uniwersytecie Łódzkim, na Wydziale Filozoficzno-Historycznym w 1965 r., uzyskując tytuł magistra pedagogiki o specjalności pedagogika ogólna. Pracę magisterską na temat dialektyki wolności i przymusu w wychowaniu przygotowała pod kierunkiem prof. Karola Kotłowskiego. Jeszcze w tym samym roku została zatrudniona w Katedrze Teorii Wychowania Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Łódzkiego.
W 1974 r. na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Analiza pedagogiczna zdań normatywnych a metodologiczne problemy pedagogiki, napisanej pod kierunkiem prof. Karola Kotłowskiego, uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych, nadany uchwałą Rady Wydziału Filozoficzno-Historycznego UŁ. Po uzyskaniu stopnia doktora aż do 1991 r. Halina Gajdamowicz pracowała jako adiunkt w macierzystej Katedrze Teorii Wychowania Wydziału Filozoficzno-Historycznego, a następnie (do 1993 r.) w Katedrze Oświaty Dorosłych i Teorii Wychowania na nowo powstałym Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ. W latach 1993–1999 r. była związana ze Studium Pedagogicznym Uniwersytetu Łódzkiego działającym przy Wydziale Nauk o Wychowaniu. Od 1996 r. piastowała stanowisko kierownika tegoż Studium. Głównym celem jego powołania była potrzeba koordynacji kształcenia przyszłych nauczycieli w skali całej uczelni.
W 1999 r. na podstawie rozprawy habilitacyjnej zatytułowanej Teoria wychowania i nauczania Kazimierza Sośnickiego w świetle pedagogiki filozoficznej uchwałą Rady Wydziału Humanistycznego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu Halina Gajdamowicz otrzymała stopień doktora habilitowanego nauk humanistycznych.
W latach 1999–2002 pełniła funkcję prodziekana Wydziału Nauk o Wychowaniu Uniwersytetu Łódzkiego.
W 2002 r. została mianowana na stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Łódzkiego. W tym czasie powierzono jej funkcję kierownika Zakładu Dydaktyki w Katedrze Dydaktyki i Badań Edukacyjnych Wydziału Nauk o Wychowaniu UŁ. Cztery lata później objęła kierownictwo samodzielnego Zakładu Dydaktyki i Kształcenia Nauczycieli WNoW UŁ, który prowadziła aż do czasu przejścia na emeryturę w 2011 r.
Zainteresowania naukowe prof. dr hab. Haliny Gajdamowicz koncentrują się wokół czterech działów pedagogiki: pedagogiki ogólnej, aksjologii pedagogicznej, teorii wychowania i teorii kształcenia.
Pierwsze z nich, dotyczące pedagogiki ogólnej, zaczęły się krystalizować w toku przygotowywanej rozprawy doktorskiej poświęconej zagadnieniom metodologii pedagogiki. Z czasem uległy poszerzeniu o problemy aksjologii i teleologii pedagogicznej. Drugim nurtem zainteresowań badawczych Haliny Gajdamowicz jest teoria wychowania. Wiele uwagi Jubilatka poświęciła zagadnieniom dotyczącym celów i zasad wychowania oraz kształtowaniu postaw moralno-społecznych. W obszarze tej problematyki usytuowane były także badania nad wychowaniem do pokoju. Ważnym nurtem zainteresowań badawczych prof. Gajdamowicz była również dydaktyka (teoria kształcenia). Inspiracje do badań nad procesami nauczania i uczenia się wynikały w głównej mierze z fascynacji teorią nauczania i wychowania Kazimierza Sośnickiego, któremu badaczka poświęciła swą monografię habilitacyjną.
Od 2007 r. z inicjatywy Jubilatki organizowane były przez Zakład Dydaktyki i Kształcenia Nauczycieli konferencje ogólnopolskie z udziałem gości zagranicznych pod wspólnym tytułem: Łódzkie Forum Dydaktyczne. Łącznie zrealizowano trzy takie wydarzenia. Cykl spotkań spajała problematyka szans i zagrożeń edukacyjnych w XXI w.
Profesor dr hab. Halina Gajdamowicz wypromowała ponad 500 magistrów pedagogiki i około 40 licencjatów. Jest autorką dwóch publikacji zwartych oraz 86 artykułów i rozpraw. Szczególnie ważne są dla niej te, które ukazują Hessenowskie korzenie łódzkiej pedagogiki oraz te poświęcone mistrzostwu duchowemu prof. Aleksandra Kamińskiego, współtwórcy pedagogiki społecznej na Uniwersytecie Łódzkim, wybitnemu uczonemu, wielkiemu erudycie i przyjacielowi studentów, człowiekowi o niezłomnym charakterze i wielkim sercu.
Profesor Gajdamowicz była kilkukrotnie nagradzana nagrodą indywidualną Rektora UŁ za wybitne osiągnięcia dydaktyczno-organizacyjne. Dwukrotnie otrzymała nagrodę indywidualną II stopnia za cykl publikacji poświęconych aksjologii i teleologii pedagogicznej oraz za cykl publikacji z zakresu pedagogiki ogólnej i teorii wychowania. Otrzymała też kilka odznaczeń i medali, spośród których najbardziej ceni sobie Medal Komisji Edukacji Narodowej nadany 12 maja 1994 r. oraz Medal „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce” nadany 2 kwietnia 1990 r.