Krystyna Turkowska (z d. Kuydowicz) urodziła się w Inowłodzu. Edukację na poziomach podstawowym i średnim ukończyła w Łodzi. W 1959 r. rozpoczęła studia na Uniwersytecie Łódzkim na kierunku geografia. Egzamin magisterski (temat dysertacji: Morfogeneza wycinka doliny Mrogi na północ od Rogowa) zdała w czerwcu 1965 r. W latach akademickich 1965/1966–1968/1969 była zatrudniona na etacie asystenta naukowo-dydaktycznego w ówczesnym Zakładzie Geomorfologii i Paleogeografii Czwartorzędu Instytutu Geografii Uniwersytetu Łódzkiego. Następnie była słuchaczką Studium Doktoranckiego Nauk o Ziemi przy Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UŁ. Zaowocowało to w 1973 r. obroną rozprawy doktorskiej pt. Rzeczne procesy peryglacjalne na tle morfogenezy doliny Mrogi, której promotorem był prof. Jan Dylik. Jednocześnie w latach 1972–1975 pracowała w Warszawie na stanowiskach asystenta i adiunkta w Instytucie Programów Szkolnych Ministerstwa Oświaty i Szkolnictwa Wyższego, zajmując się teoretycznymi aspektami nauczania geografii.
Od 1975 r. Krystyna Turkowska została ponownie zatrudniona w Zakładzie Geomorfologii i Paleogeografii UŁ. Lata 80. stały się czasem intensywnych badań terenowych w ramach przygotowań rozprawy habilitacyjnej. W 1988 r. uzyskała stopień doktora habilitowanego nauk przyrodniczych w zakresie geografii – geomorfologii fluwialnej i paleogeografii czwartorzędu na podstawie rozprawy Rozwój dolin rzecznych na Wyżynie Łódzkiej w późnym czwartorzędzie. W 2006 r. opublikowała monografię Geomorfologia regionu łódzkiego wraz z Mapą geomorfologiczną regionu łódzkiego w skali 1:200 000, którą przedstawiła jako książkę profesorską. Akt nadania tytułu profesora zwyczajnego Krystyna Turkowska odebrała z rąk Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej 15 grudnia 2008 r.
Zainteresowania badawcze prof. Turkowskiej obejmują tematykę vistuliańskich dolin rzecznych regionu łódzkiego jako świadectwa plejstoceńskiego środowiska morfogenezy peryglacjalnej. Kolejny nurt to problematyka geomorfologii glacjalnej, której efektem było zakwestionowanie przez Panią Profesor zasięgu lądolodu Warty w południowo-wschodniej części regionu łódzkiego. Badania szczegółowe i studia porównawcze upoważniły Ją do wypowiedzenia się na temat roli morfogenezy peryglacjalnej w kontekście porównania z morfogenezą glacjalną. Jej zdaniem spór o prymat morfogenezy jednego lub drugiego typu w dzisiejszym krajobrazie morfologicznym regionu łódzkiego nie ma podstaw merytorycznych ze względu na zbyt wielkie różnice typu i dynamiki procesów w różnych okresach i miejscach. Profesor Turkowska dokonała też podsumowania dorobku naukowego łódzkiego ośrodka geomorfologicznego i częściowo zreinterpretowała pogląd na temat ewolucji rzeźby regionu. Postawiła tezę o przetrwałości rzeźby neogeńskiej w postaci makroform obszaru, ich wpływie na przebieg i efekty procesów lodowcowych i polodowcowych oraz związkach obecnego ukształtowania powierzchni z efektami cykli morfogenetycznych działających w różnych warunkach klimatycznych.
Profesor Krystyna Turkowska regularnie uczestniczyła w konferencjach, sympozjach i dyskusjach terenowych, zarówno krajowych, jak i międzynarodowych z zakresu geomorfologii peryglacjalnej i geomorfologii fluwialnej lub geomorfologii regionalnej. Staże i cykle wykładów odbywała na uniwersytetach w Limoges i Liège we Francji. W 2000 r. została powołana na członka Międzynarodowej Komisji w konkursie na stanowisko profesora geomorfologii w Uniwersytecie w Uppsali. Profesor Turkowska, wraz ze współpracownikami, wielokrotnie organizowała konferencje naukowe, ogólnopolskie lub międzynarodowe. Szczególnie znaczące było Kolokwium polsko-francuskie w 1990 r., które zaowocowało obszernymi pracami syntetycznymi z zakresu geomorfologii peryglacjalnej, a także Peryglacjalne Sympozjum Komisji Geomorfologii Peryglacjalnej Międzynarodowej Unii Geograficznej Periglacial Environments: Past, Present and Future w 1999 r. Z ramienia Zarządu Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich prof. Turkowska była współinicjatorką i uczestniczyła w zagranicznych Warsztatach Geomorfologicznych organizowanych przez stowarzyszenie (Egipt, Spitsbergen, Tunezja, Islandia, Maroko, Indie).
Od października 1994 r. do października 2012 r. prof. Krystyna Turkowska była kierownikiem Katedry Badań Czwartorzędu UŁ. Była promotorem przeszło 60 prac magisterskich oraz 8 przewodów doktorskich. Od 1993 r. jest członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Podczas dwóch kadencji (1994–1999) pełniła funkcję sekretarza Komisji Geograficznej III Wydziału Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. W 1992 r. została powołana do Komitetu Redakcyjnego „Acta Geographica Lodziensia”, wydawanego przez ŁTN, którego w latach 1998–2015 była redaktorem naczelnym.
Zaangażowanie prof. dr hab. Krystyny Turkowskiej w pracę naukową, dydaktyczną, wychowawczą i organizacyjną znalazło wyraz w przyznaniu Jej następujących nagród i odznaczeń: dwukrotnie Nagrody Ministra, czterokrotnie Nagrody Rektora Uniwersytetu Łódzkiego za osiągnięcia naukowe i dydaktyczne, Złotej Odznaki UŁ, Medalu „Uniwersytet Łódzki w Służbie Społeczeństwu i Nauce”, Złotego Krzyża Zasługi oraz Medalu Komisji Edukacji Narodowej.